Ο ΛΑΚΗΣ ΚΟΣΜΟΝΑΥΤΗΣ

Μ’ ένα νυστέρι στο κάθε χέρι
έκοψαν από τον ουρανό το αστέρι.
Ευτυχώς εκείνο το βράδυ
εσύ έκλαιγες και δεν είδες τίποτα.

Ο Λάκης ο σκύλος μου
μια σταλιά σκυλί διαστημόσκυλο,
ο πρώτος που άγγιξε τον ουρανό
με τη μουσούδα του,
ένα μαντρόσκυλο του Βόλου
στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκόνουρ.

Ο Λάκης η Λάικα η τριχωτή μπαλαλάικα
τρώει λουκάνικα στην κεντρική πλατεία
και η καρδούλα του πάει να σπάσει
στριμωγμένη σε μια σοβιετική ρουκέτα
στα δυο χιλιάδες μίλια μέσα στον αέρα.

Ο Λάκης ο σκύλος μου με το σκισμένο δέρμα
μαζεμένο στις λωρίδες της μικρής του στολής
μετράει την απόσταση μεταξύ του ήλιου και της γης.

Ο Λάκης η Λάικα η σκυλίσια φορμουλάικα
γαβγίζει αστέρια, κυνηγάει περιστέρια,
το πρώτο ζωντανό πλάσμα που γυρίζει τη γη πεθαμένο.